رهبر معظم انقلاب به من فرمودند:من در زمان جنگ،همیشه با لباس نظامی در جبهه ها حاضر می شدم،اما تردید داشتم که آیا مصلحت در همین است من لباس پیغمبر(ص) را کنار بگذارم و این لباس تنگ نظامی را بپوشم یا با همان لباس روحانی به جبهه بیایم.ایشان هنگام مراجعت به تهران،لباس روحانیت را روی همان اونیفرم نظامی می پوشیدند و پس تقدیم گزارش به حضرت امام(ره)،به نماز جمعه می آمدند و نماز جمعه را می خواندند.ایشان در ادامه فرمودند:روزی که برای دادن گزارش از جبهه،به جماران رفتم،امام(ره) پشت پنجره ایستاده بودند.من مشغول باز کردن پند پوتینها شدم و این کار مدتی طول کشید.حضرت امام(ره) ایستاده بودند و با لبخندی،خیره خیره مرا نگاه می کردند.پس ازآن که وارد اتاق شدم دست امام را بوسیدم.معظم له دستی به پشت من زدند و فرمودند:زمانی پوشیدن لباس سربازی در عرف ما،خلاف مروت بود،ولی الآن می بینم چه برازنده شماست! آقا فرمودند: با این کلام دلربای امام،تردید از دلم بیرون رفت.از آن روز به بعد،همیشه ازپوشیدن لباس نظامی لذت می برم.(((به نقل از دریابان علی شمخانی)))
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
