به نام صاحب سلام
گفته بودم دلم با تو چه میزان شده است
در فراق عشق تو زار و پریشان شده است
غم عشق پرسیدن ندارد،تو ببین حال مرا
دل در کلبه غم، با خاک یکسان شده است
در پس پرده عشق،دل من بود شکست
سر صفراوی تو رو به حزیران شده است
آن کمان رخ ابروی تو،دل را خوش ببرد
در هجوم چشم تو، دل تابع رندان شده است
شب من، بغض و حال من اشک،در فراقت یار
آن زمانی که دلم عاشق یک جان شده است
چه بگویم زغمت، همه وقت، سحر می بینم
خنده بر حال دلم، صحبت ایشان شده است
قصه ها گفتم و سوختم، چو شمع آب شدم
باخیالت دل من، بی سرو سامان شده است
دل من گلی می خواست تا باغبانیش کند
سر تو گرم بود، و دلم اینگونه حیران شده است
فکر من در عشق بود و کام تو در هوس
بذر عشق کاشتم و حاصلش ایمان شده است
علیرضا عبدی
به نام صاحب سلام
دوستان بیاید سبکی در شعر به تن کنیم
از خاطرات اردو جهادی سخن کنیم
سبک شاعران کهن سخت است
با سبک ساده خود شیون کنیم
قصه از اینجا شروع شد
جنگلی انبوه درمیان کوه
تن بریده از شلوغی شهر
از های و هوی مسئولان امر
رو به سوی ده و روستا
گاو و گوسفند و زیرآسمان خدا
رفتیم تا قصد سفرکنیم
از میان سنگ و کلوخ گذرکنیم
بچه های متفاوت و باحال
نه دنبال شهرت بودند، نه مال
قهرمانان عرصه گل و لای
هیچ نظر ندارد به پست و جای
یکی سیزده استان گذر کرده بود
دل خود را برای خدا کارگرکرده بود
دیگری طاهای خوش سخن
درس معرفت داد به من
یکی بود بهرام آدیش بامرام
پر زخوبی های بی کلام
نیت من برای آمدن ناس بود
اما دل بچه ها پر زاحساس بود
تیکسر و شیشلو و پنو شد آزمون مردانگی
گرچه مردم ساده فکر، بگویند دیوانگی
متن و عکس: علیرضا عبدی
برای دیدن بقیه عکس ها به ادامه مطلب مراجعه کنید. ادامه مطلب...
به نام صاحب سلام
بگذارید سخن از آرزو کنیم
عقده دل را بازگو کنیم
تن خسته از فکر دنیا
در میان موجهای دریا
گاهی باید از گذشته ها هم گذشت
از خاطرات خوب لحظه ها هم گذشت
باید با دستان خالی به خدا رسید
باید از سختی ترک عادت ها هم گذشت
باید از عشق به کمال مطلق رسید
باید از ننگ تهمت ها هم گذشت
علیرضا عبدی املشی
خوشبختیم چون دلمان عاشق است.
بیدارم چون عشقش هوش از سرمان برده.
دل برای دیدنش ثاینه ها، دقیقه ها، لحظه ها، نگاه ها، اشک ها، فکرها را
ادامه مطلب...
به نام صاحب سلام
پری تازه نوشتن را شروع کرده بود.او شش سال بیشتر نداشت و دختری باهوش بود؛ مادرش حروف الفبا را کاملا به او یاد داده بود و داشت به بهانه املاء به او درس زندگی را یاد می داد. ادامه مطلب...
من باور دارم ...
که دعوا و جرّ و بحث دو نفر با هم به معنى این که آن‌ها همدیگر را دوست ندارند نیست.
و دعوا نکردن دو نفر با هم نیز به معنى این که آن‌ها همدیگر را دوست دارند نمى‌باشد.
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
